Houten Objecten van Rik Mars

te leren. Ze kan daar nu veel meer begrip voor opbrengen, dan voorheen. "Dat is de winst van zo'n project", voegt ze eraan toe. "Je ontmoet mensen uit de buurt die je normaal niet tegenkomt, of nou ja, wel tegenkomt maar er als vreemden aan voorbij loopt. Je leert elkaar beter kennen, omdat je samen aan hetzelfde doel werkt. Ik weet nou bijvoorbeeld hoe je een hoofddoek moet vouwen". Vandaag is het hun laatste bijeenkomst. De uier is een geel geverfd vierkant houten kistje. De spe- nen zijn uit een bezemsteel gezaagd. Rik Mars is wel te spreken over het resultaat. Het eerste idee voor het werk ging een andere richting uit. Ze hadden zich afgevraagd wat het wezen van de koe nou eigenlijk is. Een zuivelfabriek luidde het zakelijke antwoord, in navolging van Brigitte Kaan- dorp die daarover eens een prachtig lied schreef. Aan de voorkant gaat het gras erin, dat op zijn lange tocht door talloze magen er aan de achterkant als melk weer uitkomt. Zo ontstond aanvan- kelijk het idee om de kop en het voorlijf te maken van grasplaggen of kunstgras en het achterlijf van melkpakken. Maar dan zou het ding te kwetsbaar zijn geworden. De eindbestemming staat vast: het Waterlandplein. Waar precies, dat weten ze nog niet. Dat komt later nog wel. De dames zijn tevreden. 'Nou alleen nog een ring door zijn neus, en hij is af', gniffelt Adrie. Het dier wordt geoormerkt als WereldBoe.