2. Waar komt de naam Sekdijk vandaan?

Eerst maar dat dijk.
Ik heb u, en mezelf, flink op het verkeerde been gezet met mijn beeld van de Waterlandse Zeedijk. Die is hoog en beschermt het land tegen overstromingen.
Maar een dijk is ook een verhoogde weg door moerassig gebied. De Wildenborch was vroeger erg moerassig, daarom zijn er hier veel dijken. Ik denk dat we ons van de verhoging ook niet te veel voor moeten stellen. Net genoeg om in de natte tijd droge voeten te houden. Men groef een greppel aan beide zijden van de weg en het vrijkomende zand werd gebruikt om de weg op te hogen. Als dat bij een onverharde weg niet onderhouden wordt, bijvoorbeeld omdat het waterpeil gezakt is en de omgeving niet meer geregeld onder loopt, dan verdwijnt de verhoging door regen en betreding op den duur weer in de greppels. Dan is de dijk weer zo plat als een dubbeltje, zoals ik dat de vorige keer noemde.



Sek staat voor droog, zegt Jacintha Rensen. Van het Franse sec. Toen, wat nu de Galgengoorweg is, verhard werd, in 1963, verlegde men de doorgaande weg naar langs de boerderijen van Kornegoor en Mennink. De oude weg werd verlaten, figuurlijk droog gezet, en heet sindsdien Sekdijk. Hij ligt als dijk ook hoog en dus droog, zegt Jacintha.
Sek staat voor nat, zeggen Evert Otten, Gerda Wezinkhof, Jan Meulenbrugge, Bertus Wiltink en Gerda Rossel. Sek (Sekgrös, Sekpolle, Sekstobben) is een andere naam voor Zegge, een moerasgras, dat er veelvuldig groeide. Dat wist ook Jacintha.
Van Gerda Rossel kreeg ik een oud kaartje waarop het hele gebied tussen de Lochemse Berg, de Bronsbergen en De Belten werd aangeduid als “De Seck”. Een moerasgebied dat zijn water niet goed kwijt kon. Dat veranderde pas na de aanleg van de Barchemse en Wildenborchse Veengoot door Staring na 1792. Maar het gebied bij Van Ark, de Wildenborcherhof, is het laagst gelegen in de Wildenborch. Kijk maar eens hoe laag de camping van de Wildenborcherhof ligt, als u in de buurt bent. Daar bleef het na 1792 nog lang heel nat. Vroeger kon je daar ‘s winters schaatsen, vertelde Jan Meulenbrugge. Dat veranderde pas in 1953 toen de boeren Mennink, Van Ark en Kornegoor samen een gemaal aanschaften om het daar beter te ontwateren. In 1959 werd de algemene ontwatering van de Wildenborch verder verbeterd en was het gemaal niet meer nodig.
Als u daar dan toch in de buurt bent, kijk dan ook eens naar het waterniveau van de Wildenborchse Veengoot die de Wildenborchse weg en de Galgengoorweg kruist. Het water staat bij de Galgengoorweg zeker een meter onder het maaiveld. Van een moerasgebied via een schaatsplas naar een waterpeil een meter onder de grond; zoveel is de Wildenborch in de loop der tijd ontwaterd!
Op een kaartje met veldnamen vind ik op dit stuk de namen “de Sekweide” en “Sekweidens”. De Sekdijk heet op dat kaartje trouwens “Kattendiek”. Naar de Kattenstaart, een andere moerasplant?
De Sekdijk voert dus naar de (voormalige) Sekweidens, die zo heetten omdat ze zo nat waren, waardoor er veelvuldig Sek, Zegge, groeide.
Alle Zegge-soorten staan tegenwoordig op de rode lijst van bedreigde soorten. We hebben Nederland zo goed ontwatert dat moerasplanten geen overlevingskans meer hebben.