|
|
Machangulo
Lang geleden, bij een kerstborrel, hebben mijn collega's eens een fles mooie cognac soldaat gemaakt. Ongetwijfeld een relatiegeschenk.
Zo ging dat toen nog. De fles kwam in een kistje, vergezeld van twee glazen.
De volgende morgen bij het opruimen heb ik me over de resten ontfermd. Uit deze fles en glazen heb ik daarna jarenlang op kantoor water
gedronken, alsof ik aan de drank was.
Toen ik stopte met werken heb ik de fles weggegeven. Een van de glazen stond daarna thuis in de vensterbank: een glas bedrukt met een wapen
met kroontje.
Nu heb ik eerder glazen van houten dekseltjes voorzien. Dat levert mooie resultaten op. Een kroon als deksel op dit glas lag voor de hand, gezien
het merkje. Waar het glas bolt, antwoordt de kroon met een holle, uitwaaierende vorm.
Ik vond een mooi stukje Padoek en maakte een schets van hoe het moest worden.
Aan het werk achter de draaibank kwam plotseling alles samen: het glas, de kroon, het hout en het water. Een cognacglas van een fijn merk
als symbool voor de jetset, het water van de manager, een kroon uit hout dat ontzettend oranje onder de beitel vandaan kwam en de houtsoort
Afrikaans Padoek. Ik was Machangulo aan het maken!
Direct was nu ook duidelijk dat de rand parels om de kroon negentien stuks zou moeten tellen. Onze kroonprins is straks immers koning over
twaalf provincies, zes Antillen en een stuk strand in Mozambique. Misschien moest ik maar een van de parels van de rand laten vallen …
Mijn eerste poging was een kroon met een 2 mm dunne rand, waaruit ik later de bladen zou snijden, met daarbovenop een verdikking voor het
vormen van de parels. Helaas, na het lossnijden van de rand blijkt het geheel te zwak om de parels rond te maken. Bovendien was ik niet
tevreden over de rondheid van de zo gevormde parels.
Bij de nieuwe poging draai ik alleen de dunne rand waaruit ik de bladen kan snijden. Voor de parels draai ik nu losse bolletjes van 10 mm
diameter, die ik op de bladen lijm.
Om de oranje kleur zo veel mogelijk te behouden heb ik het hout direct gewerkt met een UV-fiterende lak. De uitgesneden randjes moeten op
het laatst opnieuw gelakt worden.
Voor de verdeling in negentienen span ik een strookje papier om de bovenkant. Ik knip het af zodat het precies past. De gestrekte lengte
deel ik in negentienen, welke maat ik 1x, 2x, 3x, … uitreken en uitzet op het strookje (nooit negentien maal de maat achter elkaar uitzetten,
dan wordt de fout veel te groot en de verdeling onregelmatig). De merktekens kan ik dan weer overnemen op het werkstuk.
Met een klein handfreesje en een schuurrolletje in de Dremel kan ik nu de bladen vormgeven.
Om de parels goed regelmatig op te lijmen draai ik een mal die de onderrand van de kroon fixeert en me de parels allen even ver naar buiten
laat plaatsen (op die ene na).
(Eerder gepubliceerd in AktieRadius #66, juli 2010, verenigingsblad van de Nederlandse Vereniging van Houtdraaiers)
|
